Nie zastanawia Was wasza kultura? - czyli lekcja tolerancji ukryta w sztuce teatralnej
Spektakl Teatru BA-KU „Kiedy będę duży” zawitał również do Sali Miejskiej w Buku. Wydarzenie odbyło się 8 listopada br. w ramach projektu „Kiedy będę duży” dofinansowanego ze środków Powiatu Poznańskiego.
Sztuka była dla zgromadzonych widzów niezwykłą lekcją tolerancji, którą zaaplikował nam aktor Hacen Sahraoui, znany szerszej publiczności z serialu „Przepis na życie”. Jakie jest tradycyjne polskie danie? Włoska pizza hawajska z szynką, ananasem i ketchupem, przygryzana warszawskimi ogórkami i popijana kawą po turecku. Natomiast grill, który jest odpalany z początkiem kwietnia i gaśnie pod koniec października to jak tradycja, która zakorzeniła się już na dobre w życiu Polaków! „Polska byłaby bogatym krajem gdyby nie wydawała tyle pieniędzy na węgiel i kiełbasę” – podsumowuje aktor. „Chleb z pomidorem i cebulą na kolację, a gdzie konkrety? (…) Nie zastanawia Was wasza kultura?” – pyta. Oprócz tematów zabawnych pojawiły się również te dotyczące przemocy wobec cudzoziemców - „Chcę żyć z Wami, a nie przeżyć” – mówi.
Spektakl „Kiedy będę duży” to fascynująca podróż pełna obserwacji obyczajowych i poszukiwania tożsamości. Jak emigranci postrzegają nasz kraj? Po co studenci wożą w walizkach puste słoiki? Hacen Sahraoui na własnym przykładzie mówi, że długo nie potrafił zrozumieć polskiej kultury i ta wciąż go zaskakuje! Jak jako obcokrajowiec ocenia ten spektakl?
„To jest moja codzienność. Kiedy jestem w Polsce, zawsze staram się być jak lustro, tzn. rozmawiać nie tylko o mojej inności, ale też o waszej. Jak to dostosować do swojej kultury? Myślę, że inna kultura, gdziekolwiek to jest, to jest to skarb. Ja mam dwie kultury - francuską i algierską. I nie mogę w 100% powiedzieć, że jestem algierczykiem czy francuzem. Wiem co moja rodzina by powiedziała – Twoja krew jest w 100% algierska. Tak, ale szkoła, praca, zasady, moralność, historia, kultura, przyzwyczajenia – to było z Francji. Mam te dwie kultury i one dobrze działają. Niektórzy są zagubieni, maja problem z własną tożsamością. Jako obcokrajowiec w Polsce dobrze żyję, miałem więcej problemów we Francji. W Polsce jest szacunek, we Francji słyszałem - wysiadaj. Musimy nauczyć ludzi, że nie można zamykać się na swoją własną kulturę, musimy żyć razem i szanować się”.
A jak oceniają przedstawienie widzowie? Najlepszym podsumowaniem będą słowa Katarzyny: „Znakomite! Idealne wydarzenie w tym miejscu, lekkie i mądre. Taka delikatna lekcja tolerancji”.
